هنگامی که فردی با فروش یا خرید یک آپارتمان روبرو می شود ، باید ایده ای از پارامترها و ویژگی های آن داشته باشد. یکی از اصلی ترین این پارامترها مساحت آپارتمان است ، و نه فقط منطقه ، بلکه یکی از موارد معمول و مسکونی است. آنها هرگز مساوی نخواهند بود و مساحت کل همیشه بزرگتر از منطقه زندگی است. حتی بدون دیدن یک آپارتمان ، با توجه به این دو پارامتر ، شما می توانید از آن اولین برداشت را داشته باشید. بنابراین ، آنها اغلب در توصیف آپارتمان های فروشی نشان داده می شوند.
تعیین مساحت کل
از آنجا که پارامتر مساحت کل به مشخصات اصلی یک آپارتمان اشاره دارد ، تعریف آن را می توان در LCD LCD یافت. بند 5 ماده 15 می گوید که شامل مناطق مختلف همه قسمت های یک فضای زندگی جداگانه - یک آپارتمان است. این شامل فضای اتاق ها و منطقه ای است که دارای اهداف کمکی هستند ، به عنوان مثال انبارها و اتاق های لباس. با این وجود ، طبق قسمت LCD ، قسمت های خارجی این اتاق: تراس ، بالکن و آلاچیق در کل مساحت موجود نیست.
تعریف مفهوم "فضای زندگی" در املاک مسکونی ارائه نشده است ، اما هنگام محاسبه آن ، یک سند هنجاری مانند "دستورالعمل های مربوط به حسابداری سهام مسکن در فدراسیون روسیه" ، مصوب با دستور وزارت وزارت Zemstroy No. 37 مورخ 04.08.1998 استفاده می شود. طبق این دستورالعمل ، کل مساحت کلاله ها ، بالکن ها و تراس ها را شامل می شود ، اما با کاهش ضرایب ، برای سرگیجه ها 0.5 است ، برای بالکن ها و تراس ها - 0 ، 3. از سال 2005 ، این دستورالعمل با LCD مطابقت دارد و از این اتاق ها برای محاسبه مساحت کل استفاده نمی شود. ایوانها و انبارهای گرم نشده از نظر اندازه در کل مساحت قرار دارند. دستورالعمل ، فضای زندگی را به عنوان جمع کل محل های زندگی در آپارتمان تعریف می کند.
مساحت کل و محل زندگی آپارتمان
بنابراین ، هنگام محاسبه مساحت کل ، تمام محل های یک آپارتمان در نظر گرفته می شود: اتاق ها ، توالت ، حمام ، راهروها و معابر ، آشپزخانه ، دهلیزها ، کمد های داخلی ، اتاق های سردخانه و یک راه پله داخلی اگر آپارتمان ها دو طبقه باشند - مرحله. از این تعداد ، فقط مساحت اتاق ها به عنوان محل زندگی در نظر گرفته خواهد شد.
از مشخصات کمی فضای زندگی در هیچ کجا استفاده نمی شود ؛ مساحت کل آپارتمان برای محاسبات مسکن و خدمات عمومی استفاده می شود. اما این مفهوم گاهی در قراردادهای مشارکت در ساخت و ساز مشترک یافت می شود. در آنها ، شرح آپارتمان خریداری شده توسط سهامدار بر اساس داده های اسناد پروژه است. در این قراردادها همچنین مشخص شده است که چه منطقه ای ، کل مسکونی ، به عنوان مبنای محاسبه هزینه آپارتمان در نظر گرفته شده است. اگر محاسبه بر اساس فضای زندگی باشد ، این هزینه هر متر مربع را افزایش می دهد ، بنابراین ، توسعه دهندگان بیشتر از مساحت کل برای تعیین هزینه برای جذب دارندگان سهام استفاده می کنند. اما در انتها با یک فیلم بزرگ از اتاق های سودمند ، سهامدار می تواند پول بیشتری برای آپارتمان پرداخت کند. اگر قصد خرید آپارتمان با توجه به مشارکت در سهام را دارید ، به این نکته مهم توجه کنید تا گزینه ای را که سود بیشتری برای شما دارد انتخاب کنید.
