نرخ بیکاری مقداری است که به صورت درصدی نسبت تعداد کل افراد توانمند کشور به تعداد شهروندان توانمند غیر کار را تعیین می کند. این معیار وضعیت اقتصاد است که در هر کشور ارزش مجاز خاص خود را دارد. شاخص نرخ بیکاری هنگام تنظیم کلیه پیش بینی ها و محاسبات اقتصادی که در برنامه ریزی توسعه هر دو کشور به عنوان یک کل و سرزمین های منفرد آن استفاده می شود ، مورد توجه قرار می گیرد.
نرخ بیکاری در روسیه ، مانند سایر کشورها ، یکی از شاخص های اصلی وضعیت اقتصاد است. طبق گزارش Rosstat ، از ژانویه تا آوریل 2012 این شاخص در کشور ما 6.5٪ بوده و از ماه مه به 5.4٪ کاهش یافته است. اما به احتمال زیاد ، کاهش نرخ بیکاری تغییرات مثبت در اقتصاد را نشان نمی دهد ، اما به ویژه با آغاز کار کشاورزی با یک عامل فصلی همراه است.
طبق نتایج چند سال گذشته ، کارشناسان نرخ بیکاری در روسیه را به طور مداوم در حال کاهش تخمین زده اند - در سال 2009 این میزان 9٪ بود. اما اعداد امروز با توجه به میانگین بودن آنها چندان خوشحال به نظر نمی رسند. مناطقی وجود دارد که در آنها بیکاری چندین برابر بیشتر از متوسط است.
این مناطق ، اول از همه ، شامل Ingushetia است ، جایی که نرخ بیکاری در سه ماهه اول 2012 48.9٪ ، چچن - 35.3، ، جمهوری Tyva - 21.7، ، قلمرو آلتای - 17.2، ، کالمیکیا - 13.3 Kab ، Kabardino- بالکاریا - 13٪ ، داغستان - 12.7٪. در مناطق آستاراخان ، کالینینگراد و کورگانینسک بیکاری به ترتیب 10.4 ، 10.1 و 11.9 درصد است.
مناطق ناحیه فدرال قفقاز شمالی توجه ویژه دولت را به خود جلب می کنند. در اینجا ، تعداد جمعیت جسمی که به افراد تحت تکفل زندگی می کنند بیش از تعداد افرادی است که در تولید مشغول به کار هستند. اقتصاددانان معتقدند که این امر به دلیل جمعیت بیش از حد ، کمبود تولید و میزان بالای فساد بوده است.
همین مشکل در شهرهای تک صنعت وجود دارد - میراث دوره اتحاد جماهیر شوروی ، زمانی که یک رژیم بسته برای حمایت از زندگی در برخی از شهرک ها که برای صنعت دفاعی کار می کنند ، ایجاد شد ، که در آن تمام سیستم های آن تحت صلاحیت یک شرکت بود. به خصوص تعداد زیادی از این قبیل سکونتگاه ها در سیبری و اورال وجود دارد.
به گفته کارشناسان ، تنها راه برون رفت از این وضعیت توسعه بخش تولید روسیه و افزایش تعداد مشاغل کوچک است. برای این مهم ، اول از همه ، علاقه و حمایت دولت لازم است.
