حقوق طبیعی با سایر شاخه های حقوق تفاوت اساسی دارد. این "ترکیبی" از فلسفه و قانون نامیده می شود و بنابراین گاهی با فلسفه قانون اشتباه گرفته می شود. با این حال ، این علم با چیز دیگری سرو کار دارد - معنای خود قانون ، ضرورت حضور آن و قوانین وجودی را مطالعه می کند.
قانون طبیعی در واقع مبتنی بر اصول فلسفی است. این شاخه ای از قانون است که لیستی از حقوق و آزادیهای غیرقابل انکار را برای هر شخص تأمین می کند. قانون طبیعی بنابراین چنین نامیده می شود ، زیرا طبیعی بودن آنها ، نیاز هر فرد را ارتقا می بخشد. وی بدون داشتن محل تولد ، وضعیت اجتماعی و سطح درآمد حق دارا بودن آنها را دارد.
این صنعت در خلاف قانون مثبت معمول ایجاد شده است که زندگی جامعه را در آن لحظه تنظیم می کند. این تقابل بر چه اساسی استوار است؟ قانون طبیعی ایده آل در دنیای قانون است. این آرزوها را در حد قانونی ایده آل ترویج می دهد. در واقع ، قانون مثبت بر توپ حاکم است - اقدامات قانونی هنجاری که در قلمرو کشورهای مختلف لازم الاجرا است.
اکثر قوانینی که سیستم حکومتی هر ایالت بر اساس آنها بنا شده است از مدتها قبل لازم الاجرا بوده است. و قانون طبیعی مستلزم تغییر مداوم مقررات است که در اصل غیرممکن است. البته ، اصلاحات قانون به طور دوره ای تصویب می شود ، اما برخی از قوانین پیشینی را نمی توان به طور مکرر تغییر داد ، به عنوان مثال ، قانون اساسی.
این نظریه وجود دارد که قانون طبیعی بخشی از موارد مثبت است. اما از آنجا که این دو صنعت از یکدیگر جدا هستند ، نمی تواند درست باشد. با این حال ، دانشمندان حقوقی در تلاشند آنها را کنار هم قرار دهند برای چی؟ زیرا در این صورت آنها قادر خواهند بود همزمان کار کنند و این تأثیر مفیدی در توسعه قوانین مدرن خواهد داشت. هنگام توسعه مفاهیم توسعه قانون طبیعی ، لازم است واقعیت های مثبت را که در حال حاضر استفاده می شود ، در نظر گرفت. به نوبه خود ، هنگام تنظیم قوانین جدید ، مهم است که تمایلات طبیعی را در نظر بگیریم.
