امروزه مصرف کنندگان نه تنها حق دریافت کالاها و خدمات مختلف با کیفیت مناسب را دارند ، بلکه تضمین می کنند که آنها در وضعیت مناسب کار قرار دارند. بنابراین ، تولید کننده یا پیمانکار تعدادی تعهدات در قبال مصرف کنندگان دارد.
برای تعیین عمر طبیعی محصول ، قانون "در مورد حمایت از حقوق مصرف کننده" مفهومی را به عنوان "عمر مفید" معرفی کرد. این هدف برای تعیین دوره زمانی است که تولید کننده باید فرصت استفاده از محصول را برای هدف مورد نظر خود به مصرف کننده ارائه دهد. علاوه بر این ، تولید کننده در قبال نقص کالاهایی که از تقصیر کالای قبلی بوجود آمده است ، در قبال مصرف کننده مسئول است.
در طول عمر ، شما به عنوان یک مصرف کننده می توانید ادعاهای نقص قابل توجهی در محصول داشته باشید ، خسارت وارد کنید ، تعمیرات و نگهداری محصول را دریافت کنید.
اگر تولید کننده برای محصول شما عمر مفید ایجاد نکرده باشد ، می توانید از 10 سال از زمان تحویل محصول به شما ادعا کنید. اگر تعیین این روز امکان پذیر نبود ، باید مدت زمان 10 سال از تاریخ رهاسازی کالا محاسبه شود.
اصطلاح "ماندگاری" ، که به عنوان یک دوره ضمانت نیز عمل می کند ، به معنای مدت زمانی است که محصول پس از آن برای هدف مورد نظر خود غیر قابل استفاده تلقی می شود. در این دوره ، شما مجاز به جبران خسارت هستید و می توانید ادعاهای مربوط به نقص محصول را مطرح کنید.
تاریخ انقضا برای محصولاتی تنظیم می شود که ممکن است با گذشت زمان خراب شوند و محصولاتی که با گذشت زمان خطرناک می شوند. تولیدکنندگان مواد غذایی ، عطرسازی و محصولات آرایشی ، مواد شیمیایی خانگی ، داروها و سایر کالاهای مشابه موظف به تعیین تاریخ انقضا برای کالاهای خود هستند.
مدت ضمانت ، دوره ای است که در صورت مشاهده نقص در محصول ، تولید کننده (فروشنده) موظف است شرایط مصرف کننده را برآورده کند. در این دوره ، مصرف کننده دارای وسیع ترین حقوق برای مطالبه در مورد نقص موجود در محصول و کار آن است.
