بخش دوم قسمت اول قانون مدنی فدراسیون روسیه به حقوق مالکیت و سایر حقوق مالکیت اختصاص دارد. این قانون محتوای حق مالکیت و مواردی را که در آن قابل اجرا است و همچنین دلایل ایجاد و خاتمه این حق را تعیین می کند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
مالکیت با این واقعیت تعیین می شود که مالک در مالکیت ، استفاده و دفع اموال خود آزاد باشد. مالکین می توانند شهروندان ، اشخاص حقوقی ، فدراسیون روسیه ، افراد آن ، و همچنین شهرداری ها باشند و حقوق آنها به طور یکسان تحت حمایت قانون است. ارزش و کمیت ملک ، به استثنای موارد خاص ، به هیچ وجه محدود نمی شود.
گام 2
منظور از حق مالکیت این است که موضوع دارای مورد خاصی است که در واقع از آن برخوردار است ، در حالی که دسترسی افراد دیگر به این چیز ممکن است محدود باشد. با این حال ، مالکیت عامل تعیین کننده ای برای ادعای مالکیت نیست. تصرف در اموال می تواند موقتی باشد ، مثلاً وقتی چیزی برای نگهداری یا به عنوان وثیقه منتقل می شود.
مرحله 3
حق استفاده نیز به این معنا نیست که شخصی که مال وی در آن استفاده می کند به طور خودکار مالک آن شود. یک مثال کاملاً متداول در توضیح این ماده اجاره نامه است. مستأجر ، در توافق با موجر ، مالکیت مالک موقت را به عهده دارد و از آن استفاده می کند ، اما حق تصرف در آن را ندارد (فروش ، اهدا و غیره).
مرحله 4
توانایی دفع اموال تا حد زیادی حق مالکیت را تعیین می کند ، با این حال ، در اینجا برخی از تفاوت های ظریف وجود دارد. شهروندان معلول می توانند مالک املاک باشند ، اما به تشخیص خود نمی توانند آن را در اختیار داشته باشند ، زیرا نمایندگان قانونی آنها از طرف آنها اقدام می کنند.
مرحله 5
اگر لازم است مالکیت موضوع را در ملک تعیین کنید ، تمام جزئیات را مطالعه و تجزیه و تحلیل کنید. تا حدی ، اسناد مربوط به این ملک (رسید فروش ، فاکتور) به تأیید حق مالکیت ، تصرف و استفاده از اموال منقول بدست آمده کمک می کند. اگر ما در مورد املاک و مستغلات یا یک قطعه زمین صحبت می کنیم ، گواهی فرم ایجاد شده به تایید مالکیت تبدیل می شود.
