خصوصی سازی که از سال 1991 آغاز شده و چندین بار تمدید شده است ، قبلاً به عنوان یک پدیده دائمی تلقی شده است. و در همین حال ، مدت اعتبار آن یک بار دیگر منقضی می شود. به نظر می رسد که این بار خصوصی سازی سرانجام در تاریخ 1 مارس 2015 پایان می یابد. اما قانون گذاران این فرصت را برای برخی از دسته از شهروندان گذاشتند تا در آینده از حق خصوصی سازی خود استفاده كنند.
خصوصی سازی چیست
خصوصی سازی به شهروندان ساکن در سهام مسکن ایالتی یا شهری تحت قرارداد اجاره اجتماعی اجازه می دهد تا این مسکن را به صورت رایگان ، هم در مالکیت مشترک و هم در مالکیت انفرادی ثبت کنند. بنابراین ، پس از تبدیل شدن به صاحبان آپارتمان یا اتاق های خود ، شهروندان حق دارند که به صلاحدید خود آنها را از بین ببرند: خرید ، تعویض ، فروش ، اهدا یا وصیت.
البته ، خصوصی سازی دارای مزایای مثبت و منفی است - پس از همه ، اکنون مراقبت از مناطق و مناطق مشترک ، و همچنین تعمیرات اساسی خانه ، به دوش صاحبان خانه می افتد و باعث افزایش میزان قبض های آب و برق می شود. اما باید اعتراف کرد که با قیمتهای مداوم بالا برای مسکن که مشخصه بازار املاک و مستغلات روسیه است ، مسکن شما در حال تبدیل شدن به یک منبع درآمد خوب است.
طبق آمار ، حدود 90 درصد شهروندان واجد شرایط خصوصی قبلاً از آن استفاده کرده اند. ظاهراً بقیه ، قاطعانه تصمیم گرفته اند که آن را از شهرداری ها حذف کنند. اما قانون گذاران ، با محدود کردن دوره خصوصی سازی ، امکان آن را برای برخی از گروه های اجتماعی که از حمایت اجتماعی برخوردار نیستند ، که مسکن آنها نباید فقط یک رویا باشد ، فراهم کردند.
خصوصی سازی برای آنها تمدید شده است
از مارس 2015 ، آن دسته از شهروندانی که قبل از آن تاریخ نیاز به مسکن شناخته می شوند ، همچنان می توانند مسکن شهرداری را به صورت رایگان ثبت کنند. کد مسکن که امروز در حال اجرا است ، قسمت 1 از ماده 51 ، شامل دسته های زیر از شهروندان است:
- که صاحب خانه نیست ؛
- که عضو خانواده صاحب خانه یا مستاجر اجاره آن طبق قرارداد اجاره اجتماعی نیست ؛
- که دارای مسکن است ، اما مساحت کل آن کمتر از آن است که توسط هنجارهای اجتماعی به عنوان ثبت نام شده است.
- که در مکانهایی زندگی می کند که شرایط فنی و بهداشتی تعیین شده را ندارند.
- که در یک آپارتمان مشترک زندگی می کند ، جایی که افرادی مبتلا به انواع شدید بیماری های مزمن هستند ، که در آن زندگی مشترک در یک آپارتمان به سادگی خطرناک است.
تصمیم بر این شد که حق خصوصی سازی به افرادی که در لیست انتظار هستند و از سال 1979 در شهرداری ها ثبت شده اند ، جانبازان جنگ بزرگ میهنی و افرادی که برابر آنها باشند ، ساکنان خانه هایی که به عنوان اورژانس یا فرسوده ، فقیر شناخته می شوند ، گسترش یابد. بقیه شهروندانی که می خواهند مالک شوند فقط می توانند آپارتمان خود را از شهرداری با ارزش بازار خریداری کنند.
