حقایق حقوقی نقش مهمی در سیستم حقوقی دارند ، زیرا آنها قواعد حقوق را با روابط اجتماعی واقعی پیوند می دهند. وضعیت حقوقی یکی از انواع متداول حقایق حقوقی است.
حقایق حقوقی به اصطلاحات قانونی لازم برای ظهور روابط حقوقی (حاکمیت قانون ، شخصیت حقوقی ، واقعیت حقوقی) اشاره دارد. یک واقعیت حقوقی پدیده ای از واقعیت عینی است که توانایی ارزیابی قانونی را دارد ، که به عنوان پایه ای برای نتیجه گیری در مورد امکان استفاده یا اعمال قواعد قانون عمل می کند.
به عبارت دیگر ، دولت می تواند روابط اجتماعی یک موجود واحد را از طرق مختلف تنظیم کند. تفاوت در تنظیم قانونی روابط نیز باعث ایجاد تفاوت در سازوکار آن می شود: شرایط زندگی یکسان واقعیت هایی هستند که مکانیسم های مختلف تنظیم قانونی را تحریک می کنند. حقایق حقوقی انواع مختلفی دارد:
1. با توجه به ماهیت عواقب - قانون سازی ، تغییر قانون ، فسخ قانون ؛
2. بر اساس اراده - حوادث ، اقدامات.
از دیدگاه فقه ، کشورها پایدار هستند و بر موقعیت یک موضوع اجتماعی ، رابطه او با افراد و سازمانها تأثیر می گذارند. به عنوان مثال ، دولت های حقوقی شامل تعلق شخص به تابعیت یک کشور خاص یا برعکس ، بی تابعیت بودن ، در خدمات عمومی بودن و غیره است. بنابراین ، برخی از روابط حقوقی به خودی خود قادر به شکل دادن به حقایق حقوقی هستند.
شرایط قانونی همچنین می تواند نتیجه رفتار یک شخص باشد ، هم قانونی (ازدواج) و هم غیرقانونی (پنهان کردن شخصی که مرتکب جرمی شده است از دادگستری). با این حال ، ممکن است ارتباط مستقیمی با چنین مواردی نداشته باشند ، فقط در نتیجه برخی از وقایع (مثلاً بیماری ، روابط خانوادگی) عمل می کنند. در نتیجه ، وقتی یک کشور قانونی باشد که بتوان آن را به عنوان روشی برای تجلی یک پدیده (موضوع ، شی) در رابطه با دیگری در حوزه حقوقی از طریق ویژگی ها و نشانه های خاص تفسیر کرد ، قانون با وجود آنها شروع به کار قانونی را متصل می کند عواقب.
مکانیسم تعامل رویدادها ، اعمال و حالات جالب است. هر ایالتی مبتنی بر یک واقعه یا یک عمل است ، اما نمی توان گفت که یک دولت مجموعه ای از اقدامات یا رویدادهای مداوم است.
به عنوان مثال ، شناخته شده است که یک رابطه کاری بین یک کارمند و یک شرکت می تواند برای مدت طولانی ادامه یابد و در یک فرم ساده به نظر می رسد مجموعه ای از اقدامات انجام شده توسط کارمند و اداره شرکت برای احقاق حقوق متقابل است و تعهدات چنین واقعیت های منزوی را نمی توان به عنوان حالت در نظر گرفت: دولت در اینجا به عنوان یک کل روابط کار از ابتدا تا انتها شناخته شده است. این ایده با این واقعیت که شرایط کار می تواند تغییر کند نیز تأیید می شود (یک کارمند می تواند ارتقا یابد یا تنزل یابد ، اندازه حقوق او تغییر کند و غیره).
