هرکس به اختیار خود حق دارد اموال خود را تصرف کند. وصیت نامه وصیت نامه موصی است که وی در زمان حیات خود به صورت کتبی بیان کرده و توسط سردفتری تصدیق شده یا به صورت محضری اعدام شده است. در صورت تقسیم اموال پس از مرگ موصی ، فقط آخرین وصیت نامه تا تاریخ معتبر است. برای فهمیدن اینکه آیا وصیت نامه وجود دارد یا نه ، باید اسناد پذیرش ملک را به دفاتر اسناد رسمی ارائه دهید.
لازم است
- - درخواست پذیرش ارث ؛
- - اسناد موصی ؛
- - اسناد شما
- - اسناد مالکیت ؛
- - موجودی اموال.
دستورالعمل ها
مرحله 1
با دفتر اسناد رسمی در محل زندگی موصی تماس بگیرید. اگر آخرین محل زندگی وی را نمی دانید ، اسناد را می توان به دفتر اسناد رسمی در محل با ارزش ترین سهم ملک ارائه داد.
گام 2
بیانیه ای درباره پذیرش ارث توسط قانون بنویسید. گذرنامه ، گواهی تولد و ازدواج ، گواهی فوت ، عصاره از دفتر خانه و حساب شخصی از محل زندگی موصی ، موجودی اموال خود را ارائه دهید.
مرحله 3
اگر هیچ سندی برای پذیرش وراثت ندارید یا اصلاً سندی ندارید ، در این صورت موظف هستید در احیای یا دریافت آنها به دفتر اسناد رسمی کمک کنید (قانون دفاتر اسناد رسمی).
مرحله 4
شما باید ظرف 6 ماه پس از تاریخ فوت موصی ، درخواست پذیرش ملک را ارائه دهید. پس از 6 ماه ، مهلت مقرر فراموش شده در نظر گرفته می شود ، آنها فقط در دادگاه قابل احیا هستند.
مرحله 5
اگر اموال موصی به وصیت به یک شخص یا گروهی از اشخاص منتقل شود ، دفاتر اسناد رسمی این موضوع را به شما اعلام می کنند و وصیت نامه را می خوانند.
مرحله 6
اگر موصی در زمان حیات خود از نظر قانونی ناتوان شناخته شود ، در این صورت وصیت نامه وی در قالب وصیت نامه غیرقانونی تلقی می شود و می توان با ارائه تصمیم در مورد قانونی بودن موصی برای رسیدگی توسط دادگاه ، وصیت نامه را در دادگاه مورد اعتراض قرار داد.
مرحله 7
در طول حیات موصی نمی توانید بفهمید که آیا اراده ای وجود دارد یا خیر. وصیت موصی مخفی نگه داشته می شود و تنها پس از مرگ وی به همه وراث اعلام می شود.
مرحله 8
وصیت نامه همیشه در دو نسخه تهیه می شود ، بنابراین نسخه دوم توسط موصی نگهداری می شود. اگر به اسناد رسمی وی دسترسی دارید ، ممکن است وصیت نامه را پیدا کرده و با وصیت نامه آشنا شوید ، اما اگر او هنوز زنده است ، پس این یک واقعیت نیست که وصیت نامه ای که پیدا کردید ، آخرین وصیت نامه وی خواهد بود. بنابراین در هر صورت حرف آخر را فقط دفاتر اسناد رسمی می توانند بعد از فوت موصی بیان کنند.
