در صورت فوت شخص ، اموال وی به اشخاصی منتقل می شود که طبق وصیت یا طبق قانون ، وراث محسوب می شوند. قانون به وضوح حلقه چنین افرادی را مشخص می کند. اگر هیچ موردی وجود نداشته باشد ، اموال متوفی به دولت می رود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
طبق تعریف ، وراثت ترکه تصور می کند که موصی وراث را تأسیس می کند. اگر وصیت نامه تنظیم نشده باشد ، طبق قانون ، اقوام وارث محسوب می شوند که می توانند بدون وصیت به ارث بروند.
گام 2
فرزندان (از جمله فرزندان پسرخوانده یا متولد شده پس از مرگ شخصی که ارث را ترک کرده است) از جمله وراثی هستند که می توانند در درجه اول ادعای ارث کنند. همچنین از جمله این وراث می توان به همسر یا همسر متوفی و والدین وی یا والدین خوانده اشاره کرد. همه این افراد حق دارند از اموال متوفی سهیم برابر داشته باشند.
مرحله 3
در میان وراث ، ادعای ارث در وهله دوم ، خواهر ، خواهر و برادر و همچنین پدربزرگ و مادربزرگ هستند. آنها همچنین از حقوق ارث برابری برخوردارند ، اما تنها در صورتی می توانند ارث را بپذیرند که حتی یک وارث از ردیف اول پیدا نشود یا اگر از ارث خودداری کرده باشند.
مرحله 4
برای ورود به ارث بدون وصیت ، وراث باید حداکثر شش ماه پس از احراز واقعیت فوت شخصی که از ارث خارج شده ، درخواست تسلیم ارث را در دفتر اسناد رسمی ارائه دهد. در صورت عدم وجود چنین سندی ، وی به عنوان امتناع از ارث تلقی می شود و سهم الارث وی بین وراث باقیمانده توزیع می شود.
مرحله 5
اگرچه مهلت ثبت چنین تقاضایی ممکن است توسط دادگاه تمدید شود در صورتی که دلیل عدم ارائه درخواست به موقع توسط دادگاه معتبر شناخته شود.
مرحله 6
وارث ممکن است سهم الارث خود را نپذیرد. چشم پوشی می تواند به نفع جانشینان دیگر یا به نفع دولت انجام شود. لغو چنین امتناعی توسط قانون پیش بینی نشده است.
مرحله 7
موضوعات بحث برانگیز در مورد تقسیم اموال شخص متوفی توسط مقامات قضایی حل و فصل می شود که بر اساس مواد موجود قانون تصمیم گیری می کنند.
