روش تحویل کارمند به مسئولیت انضباطی ، از جمله اخراج وی به دلیل غیبت ، توسط قانون تعیین شده است. هرگونه نقض این رویه به منزله غیرقانونی بودن اقدامات کارفرما و بازگرداندن کارگر در محل کار است.
برای اینکه اخراج کارمند به دلیل عدم حضور در محل مشروع باشد ، کارفرما علاوه بر اثبات واقعیت غیبت ، باید به تعدادی از قوانین نیز پایبند باشد.
اولاً ، درخواست توضیحات کتبی از کارمند در مورد دلایل غیبت ضروری است.
ثانیاً ، یک کارمند می تواند حداکثر یک ماه از روز غیبت ، بدون در نظر گرفتن زمان کارمند بیمارستان ، تعطیلات وی و همچنین در نظر گرفتن موضوع اخراج هیئت نمایندگی کارمندان ، از کار اخراج شود ، اما در هر صورت حداکثر 6 ماه از تاریخ غیبت در کار.
ثالثاً ، اعمال فقط یک مجازات انضباطی برای یک تخلف انتظامی مجاز است ، یعنی غیرممکن است که یک کارمند مستخدم ابتدا توبیخ شود و سپس به دلیل غیبت از کار برکنار شود.
برای ارزیابی صحیح تخلف از انضباط کار ، لازم است توضیحات مربوط به غیبت را از کارمند بخواهید.
کارفرما انتظار دارد که توضیحات ظرف 2 روز ارائه شود ، در صورت عدم توضیح ، اخراج بدون آنها انجام می شود. اخراج قبل از انقضا 2 روز مشخص شده درصورتی که کارفرما در مورد امتناع کارمند از ارائه توضیحات اقدام کند صحیح خواهد بود.
اگر کارمند به محل کار خود نرود ، ارسال صحیح تلگرام با درخواست درخواستی برای توضیح دلایل غیبت ، صحیح ترین حالت است. بنابراین ، کارفرما به طور همزمان شواهدی را دریافت می کند که حتی اگر کارمند از دریافت تلگرام خودداری کند ، توضیحاتی را خواسته است. برای این اهداف بهتر است از نامه های ثبت شده استفاده نکنید ، زیرا خیلی دیرتر توسط کارمند قابل دریافت است. مکالمات تلفنی در مورد لزوم ارائه توضیحات نیز نشان دهنده انطباق کارفرما با دستور اخراج نیست.
در این حالت قبل از صدور دستور اخراج باید توضیحاتی از کارمند درخواست شود.
نقض اصطلاح توسط کارفرما برای اقدام قانونی ، مبنایی غیر قابل بحث برای غیرقانونی تشخیص اخراج است. اخراج به دلیل غیبت از روز آخر کار ، یعنی از روز قبل از خاتمه کار صحیح خواهد بود.
