کارفرمایان کارمندان را به صورت مدت دار استخدام می کنند. یک کارمند می تواند در غیاب یک متخصص دائمی استخدام شود ، به عنوان مثال ، در مرخصی والدین. و پس از گذشت زمان معین که در قرارداد کار با مدت معین تعیین شده است ، کارفرما حق دارد این شهروند را بر اساس قرارداد کار با مدت معین اخراج کند.
ضروری است
جای اسناد مربوطه ، کد کار ، مهر شرکت ، قلم
دستورالعمل ها
مرحله 1
کارکنان بخش پرسنل باید تاریخ انقضا را به کارمندی که در قرارداد کاری با مدت زمان مشخص تنظیم شده اطلاع دهند. در این صورت ، آنها باید چنین اطلاعیه ای را بنویسند و شهروند را حداکثر سه روز قبل از انقضا این توافق نامه آشنا کنند.
گام 2
از کارمند دعوت می شود تا بیانیه ای را با درخواست عزل وی به خواست خود به نام شخص اول شرکت بنویسد. کارمند آن را امضا می کند و تاریخ نوشتن را می گذارد. این برنامه برای تصویب به رئیس شرکت ارسال می شود که در آن وی تاریخ اخراج متخصص را مشخص می کند. این مصادف با تاریخ انقضا قرارداد کار مدت دار است.
مرحله 3
مدیر سازمان ، براساس درخواست کارمند ، حکم اخراج را صادر می کند که به آن تاریخ و شماره اختصاص داده می شود. سند توسط شخص اول شرکت امضا شده است ، با مهر و موم شرکت تأیید می کند ، کارمند اخراج شده را با امضا به او معرفی می کند.
مرحله 4
در دفتر کار یک شهروند ، افسران پرسنل شماره سریال و تاریخ اخراج را با اعداد عربی درج می کنند. در اطلاعات مربوط به کار ، به ماده 77 قانون کار ارجاع داده می شود ، که طبق آن قرارداد مدت معینی با یک کارمند به دلیل منقضی شدن مدت اعتبار آن فسخ می شود. دلایل نشان دهنده تعداد و تاریخ انتشار دستور اخراج توسط رئیس شرکت است. علاوه بر این ، موقعیت و امضای زیر عنوان در دفتر کار باید توسط کارمند بخش پرسنل ، بلکه توسط مدیر شرکت نوشته نشده باشد - برای قرار دادن مهر شرکت. کارمند باید با سابقه اخراج آشنا شود ، شهروند امضای خود را در فضای پیش بینی شده قرار می دهد.
مرحله 5
اگر به اتهام انقضا of چنین توافق نامه ای به تقصیر کارفرما ، به یک شهروند که تحت قرارداد کار با مدت معین تنظیم شده است ، اطلاع داده نشود ، وی در نظر گرفته شده است که طبق یک قرارداد کاری پایان یافته کار می کند. از آنجا که قانون کار رعایت نشده است ، شرکت حق برکناری این کارمند را ندارد.
