هر کارمندی که تحت قرارداد کاری کار می کند ، پس از اخراج ، ملزم به پرداخت هزینه تمام روزهای مرخصی بدون استفاده است. مرخصی استحقاقی سالانه طبق قانون کار 28 روز تقویمی است. در بعضی موارد ، تعطیلات می تواند تعداد روزهای بیشتری باشد ، به عنوان مثال ، هنگام کار در شرایط دشوار و خطرناک ، هنگام کار در شمال دور و مناطق معادل آن ، با کارمندان زیر سن قانونی و غیره.
دستورالعمل ها
مرحله 1
محاسبه تعداد روزهای تعطیلات بدون استفاده مطابق با دوره واقعی کار انجام می شود که در آن تعطیلات استفاده نشده است.
گام 2
اگر کارمند کمتر از 1 ماه کار کرده باشد ، غرامت تعطیلات پرداخت نمی شود.
مرحله 3
به کارکنانی که با قرارداد معین یا موقت کار می کنند ، برای هر ماه کار 2 روز مرخصی پرداخت می شود.
مرحله 4
کسانی که پس از 11 ماه کار در این کار را ترک کنند باید کل تعطیلات ، یعنی 28 روز تقویمی را جبران کنند ، مگر اینکه شرایط کار غیر از این باشد.
مرحله 5
اگر کارمندی یک سال بدون کار ترک کند ، تعداد روزهای تعطیلات باید بر 12 تقسیم شود (28: 12 = 2 ، 33) و ضرب در تعداد ماههای کار کامل شود. اگر آخرین ماه کاری کمتر از 15 روز کار کرده باشد ، خسارت این ماه پرداخت نمی شود. اگر بیش از 15 روز باشد ، غرامت برای کل ماه پرداخت می شود.
مرحله 6
در مواردی که کارمندی بیش از 14 روز تقویمی با هزینه شخصی خود مرخصی گرفته باشد ، غرامت برای کل ماه پرداخت نمی شود ، یعنی یک ماه از محاسبه صرف نظر می شود.
مرحله 7
اقلام تعهدی مربوط به تعطیلات بلااستفاده براساس میانگین درآمد 12 ماه یا دوره واقعی کار ساخته می شود. مبلغی برای محاسبه متوسط درآمد فقط شامل پولی است که از آن مالیات بر درآمد نگهداری شده است. پرداخت های دریافتی تحت مزایای اجتماعی در محاسبه متوسط درآمد لحاظ نمی شود.
