متأسفانه ، بسیاری از ازدواج ها از هم پاشیده و به جای کانون خانواده ای که قبلاً خوشبخت بود ، ویرانه هایی برجای گذاشته است. کودکان بیشترین آسیب را در هنگام طلاق می بینند ، زیرا آنها باید بین دو آتش سوزی تقسیم شوند: مادر و پدر. غالباً دادگاه کودک را به مادر واگذار می کند و پدر مجبور می شود که فقط آخر هفته ها فرزند خود را ببیند. اگر نکاتی را در نظر بگیرید می توانید راهی برای برون رفت از شرایط پیدا کنید.
ضروری است
- - صورت حساب درآمد
- - گواهی BTI در مورد در دسترس بودن فضای زندگی
- - خصوصیات شخصی نوشته شده از محل کار
- - شهادت شهود
دستورالعمل ها
مرحله 1
سعی کنید قبل از محاکمه با همسرتان مذاکره کنید. از تهدید و لحن خصمانه خودداری کنید - همه مکالمات را می توان در دادگاه علیه شما ضبط و استفاده کرد. با لحنی آرام ، گزینه های تربیت و آموزش فرزند خود را پس از طلاق بخواهید. انواع مصالحه ها را ارائه دهید ، آماده امتیاز دادن باشید. در صورت امکان از همسرتان بیانیه کتبی بگیرید که او مخالف ارتباط کامل شما با کودک نیست.
گام 2
تصمیم دادگاه در مورد اینکه فرزند با کدام والدین زندگی خواهد کرد به عوامل زیادی بستگی دارد: وجود مسکن ، امنیت مالی ، سلامتی و سن هر یک از والدین و غیره. برای احقاق حقوق خود ، پدر باید تمام اطلاعات تأیید كننده توانایی انجام كاملاً وظایف والدین را جمع آوری كند. به عنوان شواهد ، گواهی های بهداشت روان ، دستمزد ، گواهی مثبت از محل کار و غیره مناسب است.
مرحله 3
طبق قانون خانواده ، پس از طلاق ، همسران همچنان از کلیه حقوق مشارکت در رشد و تربیت کودک برخوردار هستند ، یعنی:
- حق ارائه به موقع اطلاعات دقیق در مورد سلامت کودک و روند یادگیری در یک موسسه آموزشی ؛
- حق تصمیم گیری در مورد تغییر نام خانوادگی کودک ؛
- حق ارتباط نامحدود با کودک و غیره
با بازخوانی قانون خانواده یا مشاوره با یک وکیل ذی صلاح می توانید اطلاعات بیشتری در مورد حقوق خود به عنوان والدین کسب کنید.
مرحله 4
مادر نباید در ارتباط کودک با پدر اختلال ایجاد کند. موارد استثنایی در مواردی وجود دارد که پدر ، بنا به دلایلی ، در حقوق والدین محدود باشد یا از آنها کاملاً محروم باشد. در صورت وجود شواهدی مبنی بر اینکه دیگر هیچ دلیلی برای محدودیت و سلب حقوق وجود ندارد ، تجدید حقوق پدر در دادگاه نیز امکان پذیر است. حقوق والدین به افرادی که به جرایم جدی (تجاوز به عنف ، قتل عمدی بیش از 2 نفر و غیره) ، حوادث کودک آزاری در گذشته ، اختلالات روانی مداوم و بیماری های جدی مزمن (اعتیاد به الکل ، اعتیاد به مواد مخدر ، و غیره).)
