تعریف زمان کار در متن قانون کار فدراسیون روسیه آورده شده است. قانون هنجاری مشخص شده همچنین ویژگی های تنظیم قانونی ساعت کار ، روش توزیع ساعات کار در یک دوره زمانی خاص توسط کارفرما را مشخص می کند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
مطابق با قانون کار فعلی ، یک کارگر زمانی را در نظر می گیرند که در طی آن کارمند سازمان باید وظایف خود را مطابق با شرایط قرارداد کار منعقد شده ، مقررات داخلی کار تصویب شده در شرکت انجام دهد. علاوه بر این ، زمان کار شامل تعدادی دوره دیگر است که در آن کارمند در واقع وظایفی را انجام نمی دهد.
گام 2
برخی از فواصل زمانی که کار انجام نمی شود برابر با زمان کار است ، با این حال ، هدف عملکردی و ویژگی های استفاده از آنها اجازه می دهد تا آنها را به روشی که شرح داده شده تفسیر شود. این دوره ها شامل ، به عنوان مثال ، وقفه های شیردهی در ساعات کاری است. استراحت برای وعده های غذایی در محل کار (این فواصل را نباید با تعطیلات منظم ناهار ، که به عنوان زمان کار محسوب نمی شوند ، اشتباه گرفت). استراحت بین شیفتی برای کارگران شیفت کاری و برخی دیگر.
مرحله 3
تعیین دوره های خاص مربوط به ساعات کار یکی از عناصر اساسی روابط کار است ، زیرا در این فواصل زمانی است که کارمند و کارفرما وظایف خود را انجام می دهند ، در این زمان کارمند می تواند به دلیل تخلفات انتظامی پاسخگو باشد. دوره های باقیمانده زمان شخصی کارمند محسوب می شود که طی آن دستورالعمل های کارفرما در مورد وی اعمال نمی شود.
مرحله 4
مدت زمان معمول کار تعیین شده توسط قانون تعیین می شود ؛ این مدت نمی تواند بیش از چهل ساعت در هفته باشد. خروج از این قانون فقط در موارد کاملاً مشخص مجاز است (به عنوان مثال ، برای کارکنانی که ساعت کاری نامنظم دارند ، وقتی درگیر کار اضافی هستند).
مرحله 5
سه نوع ساعت کاری وجود دارد که هر کدام مربوط به دسته خاصی از کارمندان است: ساعات کار عادی ، ساعات کار نیمه وقت و ساعات کاری کاهش یافته. بنابراین ، شرکت ها موظفند مدت زمان کمتری را برای انجام وظایف کارگری برای گروه های خاصی از کارمندان (خردسالان ، افراد معلول و سایر افراد) تعیین کنند. گاهی اوقات یک کارمند به دلیل شرایط خاص از یک نوع زمان کار به نوع دیگر تغییر می کند (به عنوان مثال یک زن به دلیل بارداری ساعات کار نیمه وقت تعیین می شود).
