مرخصی استعلاجی مطابق با قانون فدرال 255-F3 و اصلاحیه های 343-F3 و 21-F3 محاسبه می شود. طبق این اقدامات قانونی ، کارمند موظف است گواهی های حقوق و دستمزد را برای کل دوره صورتحساب یعنی 24 ماه در اختیار کارفرما قرار دهد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اگر این گواهینامه ها در دسترس نباشند ، یا کارمند هیچ تجربه ای در دوره صورتحساب نداشته باشد ، کمک هزینه براساس اطلاعات موجود از این کارفرما محاسبه می شود. اگر گواهینامه ها دیرتر از محاسبه کمک هزینه ارسال شود ، محاسبه مجدد امکان پذیر است.
گام 2
کارکنان با درآمد 6 ماه یا بیشتر باید بر اساس میزان درآمد واقعی که مالیات بر درآمد از آن گرفته نشده است ، تقسیم بر تعداد روزهای تقویم واقعی در دوره صورتحساب ، محاسبه شود. اگر محاسبه نشان داد که متوسط واقعی روزانه بر اساس حداقل دستمزد کمتر از محاسبه است ، پس سود باید با محاسبه با حداقل دستمزد پرداخت شود.
مرحله 3
کلیه کارکنانی که 6 ماه سابقه کار ندارند باید از حداقل دستمزد در زمان دریافت مزایا محاسبه شوند. برای این کار ، مقدار حداقل دستمزد باید بر تعداد متوسط روزهای تقویم تقسیم شود - بر 29 ، 4. تعداد بدست آمده باید در تعداد روزهای ناتوانی موقت برای کار ضرب شود و در 60٪ ضرب شود ، زیرا 60 ٪ با کمتر از 5 سال تجربه تعلق می گیرد.
مرحله 4
اگر کمک هزینه مراقبت از کودک تا 15 سال محاسبه شده باشد ، در صورت معالجه سرپایی ، شما باید هزینه تمام روزهای مراقبت را به روش فوق پرداخت کنید ، و در صورت درمان سرپایی فقط 10 روز مراقبت ، از روز 11 اقلام تعهدی پرداخت ها بدون توجه به سابقه خدمت 50٪ است. یعنی حداقل حداقل دستمزد روزانه نه در 60٪ بلکه در 50٪ ضرب شود.
مرحله 5
پرداخت مرخصی بیمار برای بارداری و زایمان به میزان 100 برای دوره تسویه حساب متوسط ، برابر با 24 ماه محاسبه می شود ، اگر تجربه بیش از 6 باشد ، محاسبه باید از میانگین درآمد روزانه برای دوره واقعی کار انجام شود. ماه ، یا بر اساس حداقل دستمزد ، با تجربه کمتر از 6 ماه ، یا اگر محاسبه واقعی مقدار متوسط روزانه پایین تری را نسبت به حداقل دستمزد نشان دهد.
مرحله 6
برای محاسبه کمک هزینه ، باید حداقل دستمزد را بر تعداد متوسط روزهای تقویم (29 ، 4) تقسیم کنید و در تعداد مرخصی استعلاجی برای بارداری و زایمان ضرب کنید - با یک بارداری در 140 ، با یک بارداری چندگانه - بر 196
