برای بسیاری از کارگران ، اخراج یک لحظه غیر منتظره و ناخوشایند است. با این حال ، همیشه قانونی نیست. و سپس فرد دو گزینه دارد: قبول یا ادامه جستجوی حقیقت در موارد دیگر.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اعتراض به اخراج یک اختلاف کار فردی است. این اختلاف را هم کمیته اختلاف کار موجود در بنگاه اقتصادی و هم دادگاه می تواند بررسی کند. یک کارمند اخراجی می تواند خودش تصمیم بگیرد که برای حفاظت از حقوق کارگری که نقض شده باید به کجا مراجعه کند.
گام 2
در شرایطی که کارمند تصمیم می گیرد تعارضی را که با کارفرما بوجود آمده است برای بررسی به کمیته اختلاف کار شرکت بفرستد ، وی باید بیانیه مربوطه را در آنجا بنویسد. برای ارائه درخواست ، به کارمند 3 ماه از تاریخ اخراج فرصت داده می شود. کمیسیون باید درخواست دریافت شده را در جلسه خود ظرف 10 روز با حضور کارمند یا نماینده مجاز وی بررسی کند.
مرحله 3
پس از بررسی درخواست توسط کمیته اختلاف کار ، تصمیم گیری می شود. در صورت عدم توافق با کارمند یا اداره شرکت ، می توان ظرف ده روز به دادگاه تجدید نظر کرد. اگر کمیسیون در مورد غیرقانونی بودن اخراج تصمیم گیری کند ، باید به طور داوطلبانه توسط کارفرما ظرف 3 روز انجام شود. در غیر این صورت ، کارمند باید ظرف یک ماه گواهی نامه ای را از کمیته اختلاف کار دریافت کند که به اسناد اجرایی اشاره دارد. پس از آن کارمند وی باید برای اجرای احکام به دادسراها منتقل شود.
مرحله 4
یک کارمند می تواند اخراج خود را بلافاصله در دادگاه به چالش بکشد. بدین منظور ، بیانیه ادعای اعاده به کار در محل کار به دادگاه ارسال می شود. این قانون باید با استناد به مفاد قانون کار و سایر شواهد ، به روشنی استدلالهای مربوط به غیرقانونی بودن اخراج را شرح دهد. علاوه بر درخواست برای اعاده به کار در محل کار ، این ادعا ممکن است حاوی ادعاهایی برای جمع آوری دستمزد و غرامت دوره غیبت اجباری باشد.
مرحله 5
با انتخاب کارمند ، این ادعا در دادگاه منطقه (شهر) در محل زندگی وی یا در محل شرکت ثبت می شود. وقتی دادگاه به نفع کارمند تصمیمی می گیرد ، از لحظه اعلام آن لازم الاجرا می شود. اگر کارفرما از اجرای داوطلبانه تصمیم دادگاه امتناع ورزد ، این نیز منوط به اجرای اجباری دادگستری است.
