مفهوم "رویکرد مبتنی بر شایستگی" در آغاز هزاره جدید بسیار محبوب شد. اکنون دقیقاً این اصل سازماندهی سیستم آموزشی است که در همه کشورهای شرکت کننده در توافق نامه بولونیا به تصویب رسیده است. با این حال ، اوایل آن ، از اواسط قرن گذشته ، شکل گرفت.
چند دهه پیش ، یک فارغ التحصیل از هر م educationalسسه آموزش عالی باید دانش ، مهارت و توانایی کاملاً مشخصی داشته باشد. آنچه دانشگاه به او داد کاملاً مطابق با استانداردهای محل کار بود که دانش آموخته باید تصرف کند. در شرایط اقتصاد برنامه ریزی شده شوروی ، این یک پیشرفت مثبت بود. اما در کشورهایی که دارای روابط بازار هستند نیز از اصول مشابهی پیروی می شد. در نتیجه معلوم شد که یک مهندس یا دانشمند جوان با صلاحیت بالا آمادگی لازم برای تغییر شرایط اقتصادی را ندارد. رویکرد مبتنی بر شایستگی به تدریج و به آرامی شکل گرفت. اولین گام ها را می توان آموزش متخصصانی با چندین تخصص مرتبط دانست. برای داشتن رقابت در بازار کار ، یک متخصص مدرن باید بتواند به سرعت آموزش ببیند و با شرایط متغیر سازگار شود. الگوی آموزشی نیز باید با این ویژگی های شرایط مدرن مطابقت داشته باشد. شرایط اقتصادی تا حدی سریعتر از دبیرستان و حتی بیشتر متوسطه تغییر می کند ، بنابراین وظیفه اصلی یک م institutionسسه آموزشی مدرن آموزش نحوه یادگیری است. در عین حال ، این یک مقدار دانش کاملاً استاندارد شده نیست که داده می شود ، بلکه شایستگی هایی در زمینه های خاص فعالیت است. دانش آموخته مدارک خود را با نیازهای یک محل کار خاص به تنهایی سازگار می کند. خودش تصمیم می گیرد که در کدام زمینه به دانش عمیق تری نیاز دارد. موسسه آموزشی توانایی دانش آموزان را برای راه حل های غیر استاندارد فردی تشکیل می دهد. رویکرد مبتنی بر شایستگی نه تنها شامل آموزش ، بلکه همچنین تربیت فرد نیز می شود. متخصص باید بداند که اقدامات وی به چه عواقبی منجر خواهد شد و باید بتواند مسئولیت این عواقب را به دوش بکشد. این مستلزم توانایی ارزیابی سریع و جامع شرایط است. در مورد سازماندهی روند آموزشی با رویکرد مبتنی بر شایستگی ، توصیفات روشن و قابل مقایسه ای از آنچه فرد پس از اتمام دوره آموزشی می داند و قادر به انجام آن است ، از قبل در برنامه درسی ذکر شده است. این روش به نوبه خود امکان مقایسه برنامه های آموزشی مصوب در کشورهای مختلف را فراهم می کند. این رویکرد اساس توافق نامه بولونیا شد. روشهای ارزیابی استاندارد ، توصیفگر نامیده می شوند. اکنون از آنها در م institutionsسسات آموزش متوسطه استفاده می شود. رویکرد مبتنی بر شایستگی به تدریج در مدرسه نفوذ می کند. توجه ویژه ای به ارتباطات بین رشته ای ، توسعه مهارت های خودآموزی ، شکل گیری تفکر منطقی ، که به دانش آموز اجازه می دهد تا به طور مستقل اطلاعات را جستجو و ارزیابی کند ، توجه ویژه ای می شود. این الگوی آموزشی تداوم سطوح مختلف آموزش را تضمین می کند.
