در دادرسی مدنی ، یکی از انواع قضاوت ، حکم دادگاه است. این پرونده زمانی صادر می شود که پرونده غیر قابل بحث باشد و مشکل خاصی ایجاد نکند. با این حال ، این بدان معنا نیست که دادگاه قابل اعتراض نیست.
آنچه حکم دادگاه محسوب می شود
حکم دادگاه تصمیمی است که قاضی به تنهایی و بدون احضار طرفین و جلسات دادرسی اتخاذ می کند. در روند رسیدگی ، برخلاف ادعا ، طرفین مدعی و بدهکار هستند. دستور دادگاه به درخواست بدهکار پذیرفته می شود که با در نظر گرفتن شرایط صلاحیت قانونی که به موجب قانون تعیین شده به دادگاه تسلیم می شود. برای تشکیل این برنامه ، شما باید هزینه ایالتی را به میزان 50 درصد از مبلغ آن برای یک ادعای مشابه پرداخت کنید.
در رابطه با ادعاهای مربوط به جمع آوری وجوه یا احیا of اموال منقول ممکن است دستور دادگاه صادر شود. شرایط لازم برای تصویب حکم دادگاه عدم اختلاف در حقوق بین طرفین و همچنین اقامت دائم (اقامت) بدهکار در فدراسیون روسیه است.
در چه مواردی حکم دادگاه صادر می شود
قانون فعلی طیف مشخصی از الزامات راجع به آنها می توان حکم دادگاه را صادر کرد. این ، به ویژه ، شامل الزامات:
- ناشی از معاملات منعقده به صورت کتبی (ساده و محضری)
- سفته های ناشی از اعتراض دفتر اسناد رسمی در عدم پرداخت ، عدم پذیرش یا پذیرش بدون تاریخ ؛
- در مورد بازپرداخت نفقه بدون به چالش کشیدن واقعیت پدر بودن (مادر بودن) ؛
- در مورد جمع آوری از کارفرما به نفع کارمند پرداخت و جبران خسارت مربوط به روابط حقوقی کار ؛
- در مورد مجموعه بدهی های پرداختی به بودجه از شهروندان.
آیا می توان از حکم دادگاه تجدیدنظر کرد
لغو حکم دادگاه با طرح اعتراض کتبی توسط بدهکار در مورد اجرای آن امکان پذیر است. این کار باید ظرف 10 روز از تاریخ دریافت نسخه ای از حکم دادگاه انجام شود. در این اعتراضات باید استدلالی را ذکر کرد که از نظر بدهکار ، فقدان بدهی را نشان می دهد و همچنین حقایق وجود اختلاف در مورد حق را تأیید می کند. درخواست به نام قاضی صادر کننده دستور صادر شده است. هزینه دولت برای طرح اعتراض پرداخت نمی شود.
اگر بدهکار مهلت تعیین شده را از دست بدهد ، حکم دادگاه لازم الاجرا می شود و ممکن است توسط مدعی یا دادگاه برای اجرای اجباری ارائه شود.
دادگاه حکمی در مورد لغو حکم دادگاه صادر می کند. در این صورت ، اختلاف بین طرفین در روند عادی قابل بررسی است.
