تعادل ساعات کار به معنای سیستمی از شاخص های مشخص شده در برنامه ریزی کار در شرکت است. این شاخص ها منابع زمان کار کارکنان ، توزیع آنها از نظر هزینه و استفاده را مشخص می کنند. این توازن برای شناسایی ذخایر برای افزایش بهره وری نیروی کار در طی استفاده منطقی تر از زمان کار تنظیم شده است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
تعادل برنامه ریزی شده ساعت کاری را تنظیم کنید. در آن امکانات تغییر مقدار مفید زمان کار را تجزیه و تحلیل کنید. در عین حال ، تغییر در تعداد روزهای غیبت توسط کارکنان برای کار مستقیم ، به دلایل خوب ، و همچنین کاهش برنامه ریزی شده در از دست دادن زمان های مختلف را در نظر بگیرید.
گام 2
مانده واقعی (گزارشگری) را برای ساعات کار بنویسید. تجزیه و تحلیل این تعادل را برای ساعات کار انجام دهید. به شما امکان می دهد دلایل انحراف در استفاده واقعی از زمان کار را از اهداف موجود بیابید. به نوبه خود ، این امر به توسعه اقدامات لازم با هدف اعمال روشهای خوب و همچنین رفع نقایص کمک می کند.
مرحله 3
مانده زمان کار در واحد کارگر متوسط را محاسبه کنید. همزمان ، زمان کار را بین انواع هزینه ها تقسیم کنید که در 3 گروه اصلی خلاصه شده است. گروه اول هزینه ها شامل هزینه هایی است که مشخص کننده زمان مفید استفاده شده است که برای هدف مورد نظر کار شده است. گروه دوم هزینه ها شامل زمان کاری است که به دلایل معتبری در تولید استفاده نشده است (تعطیلات: منظم ، برای مطالعه ، اضافی ، برای بارداری ، زایمان ، در زمان انجام برخی از وظایف دولتی). این گروه همچنین شامل تعطیلات در طول روز کاری است. گروه سوم شامل کلیه هزینه های دیگر زمان کار (غیبت با اجازه مدیر ، غیبت ، توقف بین شیفتی) است.
مرحله 4
هزینه های نظارتی یا پیش بینی شده را تعیین کنید. به طور معمول ، آنها از استانداردهای زمانی یا مطابق با نتیجه روز کاری بهترین کارمند گرفته شده اند. اگر این داده ها در دسترس نیستند ، ضررهای حذف شده و هزینه های غیر منطقی موجود در زمان کار را از هزینه های واقعی کم کنید.
