حقوق بین الملل ، به عنوان یک قانون جداگانه ، متمایز از حقوق بین الملل عمومی ، که در نیمه دوم قرن 20 از هم جدا شده است. این به دلیل ضرورت عملی بود. واقعیت این است که از آن لحظه به بعد ، روابط بین فردی در جامعه که در آن یک عنصر خارجی وجود دارد ، بیشتر اوقات بروز می کند.
عنصر خارجی به سه شکل در نظر گرفته می شود:
1) موضوع یک شهروند خارجی است.
2) شی - محل قرارگیری یک شی در قلمرو یک کشور خارجی ؛
3) واقعیت حقوقی ؛
4) مخلوط شده - یعنی چندین عنصر فوق وجود دارد.
مدارس آلمان و ایتالیا در حقوق بین الملل خصوصی پیشگام بودند. آنها در نتیجه گیری توافق کردند که اعمال قانونی برای شخصی غیرممکن است ، عمل آن برای او بیگانه است. علاوه بر این ، یک نیاز واقعی برای شناسایی یک واقعیت قانونی قانونی که در یک کشور دیگر رخ داده است ، ایجاد شد.
تنها مواردی که امکان انحراف از فرضیه وجود دارد: "اعمال قانون ملی وی در مورد شخص" عبارتند از:
1) قانون ملی یک کشور خارجی مغایر با سیاست عمومی کشور محل اقامت است.
2) فرد از اعمال قانون ملی در مورد وی امتناع ورزید.
3) عمل اصل ، که به این صورت به نظر می رسد: "شکل معامله با محل اجرای آن تعیین می شود."
اگر در مورد مکانی که حقوق بین الملل خصوصی در آن ظاهر شده صحبت کنیم ، آنگاه منشا آن اروپا است ، اما نام خود را در ایالات متحده آمریکا گرفته است. با كاوش در نام حقوق بین الملل خصوصی ، می توان دریافت كه بار معنایی اصلی توسط كلمه "خصوصی" حمل می شود. در این زمینه ، این بدان معناست که روابط غیرعمومی مشمول مقررات هستند ، جایی که افراد مساوی باشند و تابع یکدیگر نیستند. و کلمه "بین المللی" به معنای وجود یک عنصر بین المللی است.
