توقیف اموال می تواند به عنوان اقدامی برای تأمین ادعا عمل کند و همچنین در چارچوب یک پرونده کیفری انجام شود. هرگونه تصرف در اموال باید با دستور مقتضی دادستان مجاز باشد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
توقیف اموال شما را از داشتن حق تصرف به روشی که می خواهید سلب می کند. شما نمی توانید آن چیزهای منقول و غیر منقول را که به آنها تحمیل شده است بفروشید ، اجاره کنید ، اهدا کنید یا به آنها تعهد دهید. ضبط اموال اغلب در مراحل رسیدگی به اجرای قانون توسط ضابطان استفاده می شود. با این حال ، گاهی اوقات ، به دلیل "فراموشی" مقامات اجرای قانون ، بازداشت اموال پس از صدور حکم ادامه می یابد ، اگرچه قانون فدرال "در مورد دادرسی های اجرای احکام" این احتمال را ترک نمی کند.
گام 2
از آنجا که قانون مهلتی را تعیین نمی کند که پس از آن توقیف اموال به طور خودکار رفع شود ، شما باید با درخواست متناظر خود به دادگاه بروید.
مرحله 3
اگر بازداشت اقدامی برای تأمین خواسته مدنی بود ، اما رسیدگی به آن در دادگاه قبلاً اتفاق افتاده است ، شما حق دارید با تقاضای لغو تأمین خواسته به همان دادگاه مراجعه کنید. فقط افرادی که مستقیماً درگیر پرونده بودند حق چنین تقاضایی را دارند. این درخواست به صورت کتبی و با ذکر نام قاضی شرکت کننده در دادرسی صورت می گیرد. دادرسی درباره پرونده شما تشکیل می شود و پس از آن قاضی تصمیم می گیرد که دستگیری را لغو کند یا از رفع آن خودداری کند.
مرحله 4
این دستگیری که توسط دادستان در رابطه با رسیدگی به پرونده جنایی در مورد اموال منقول و غیر منقول اعمال شد ، فقط توسط خود شخص قابل رفع است. در این حالت ، دادستان فقط در صورتی می تواند دستور لغو را امضا کند که لیست دلایلی که موجب بازداشت شده است ، به اتمام برسد. بنابراین ، برای دستیابی به برداشتن توقیف اموال ، باید تمام بدهی ها ، جریمه ها و پرداخت کامل سایر تعهدات پولی را که دادستانی را مجبور به توقیف اموال شما کرد ، پرداخت کنید.
