در عمل تجارت ، طرفین قرارداد اغلب نیاز به تنظیم شرایط توافق قبلی دارند. سپس نوبت به توافق نامه اضافی برای آن می رسد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
یک توافق نامه اضافی توسط طرفین منعقد می شود که به دلیل شرایط غالب یا دلایل دیگر ، ایجاد هرگونه تغییر در قرارداد موجود ضروری باشد. این تغییرات می تواند هم به بندهای جداگانه توافق نامه مربوط باشد و هم به تمام بخشهای آن. پس از امضا ، توافق نامه تکمیلی قرارداد جز contract اصلی آن می شود.
گام 2
در توافق نامه اضافی ، طرفین توافق نامه حق افزودن و حذف موارد خاصی از آن را دارند و همچنین شرایط لازم را در ویرایش جدید بیان می کنند.
مرحله 3
توافق نامه اضافی ضروری است ، به ویژه هنگامی که هر یک از طرفین شکل سازمانی و قانونی ، نام یا مشخصات بانکی را تغییر دهد. در این صورت ، در توافق نامه تکمیلی ، مقدمه قرارداد و همچنین مشخصات طرفین در ویرایش جدید تنظیم شده است. بعلاوه ، در صورت تغییر در مدت قرارداد ، توافق نامه اضافی قابل انصراف نیست.
مرحله 4
طرفین باید یک توافق نامه اضافی منعقد کنند حتی اگر قیمت قرارداد ، روش تسویه حساب و همچنین زمان انجام تعهدات متقابل تنظیم شود.
مرحله 5
به صورت شماتیک ، توافق نامه تکمیلی به شرح زیر تنظیم می شود. نام ، شماره ، تاریخ و محل بازداشت آن ابتدا دنبال می شود. پس از آن ، مقدمه ای تنظیم می شود که حاوی اطلاعاتی درباره طرفهایی است که توافق نامه دیگری منعقد کرده اند. سند توسط مشخصات طرفین تکمیل می شود. توافق نامه اضافی توسط اشخاص مجاز امضا و با مهر و موم شده (در صورت وجود).
مرحله 6
متن اصلی توافق نامه اضافی ممکن است شامل یک نسخه اصلاح شده از بندهای قرارداد فعلی باشد. اگر طرفین تصمیم بگیرند که شرایط جدیدی را در توافق نامه گنجانند ، شماره و متن بند مربوط به توافق نامه در توافق نامه اضافی آورده شده است.
مرحله 7
اگر یک بند ضروری از قرارداد خارج شود ، ممکن است عبارت موجود در قرارداد الحاقی به شرح زیر باشد: "طرفین توافق کرده اند که بند 1.4 را از متن قرارداد خارج کنند." اگر در همان زمان تغییری در شماره گذاری شرایط قرارداد ایجاد شود ، لازم است بند مربوطه را در قرارداد الحاقی تنظیم کنید.
